नेताहरूले कति कुम्ल्याए हिसाव हुदैन तर नेपालमै यस्ता नेता पनि छन जसले समाजका लागी कति दान गरे हिसाव छैन । सप्तरीको डाक्नेश्वरी नगरपालिका ५ पातो निवासी प्रतिनिधिसभा सदस्य चन्द्रकान्त चौधरी, जसले स्कुल, बजार, स्वास्थ्य संस्था, खानेपानी तथा बाटाे अादीका लागी यति दान गरे कि पत्याउनै गाह्राे पर्छ।
नेताहरुले कुम्लाउने मात्र गर्छन् भन्नेहरुका लागि र कुम्ल्याउने मात्र नेताका पनि अपवाद हुन् उनी । ७२ वर्षे चन्द्रकान्तले बजार बसाउनेदेखि लिएर सरकारी कार्यालय, विद्यालय, प्रहरी चौकी, स्वास्थ्य संस्था, खानेपानीका लागि बिघौं जग्गा दान र नगद सहयोग गरेका छन् ।
‘विना कुनै स्वार्थ जग्गा दान गर्दै आएको छु,’ चन्द्रकान्त भन्छन्, ‘यहाँका जनताले सबै सेवा, सुविधा आफ्नो गाउँ-ठाउँमा पाउन् भन्ने अपेक्षा छ । र, यही अपेक्षाका लागि अहिले पनि काम गरिरहेको छु ।’
मुलुक संघीयतामा प्रवेश गरेसँगै नयाँ स्थानीय तह निर्माण भएपछि नगरपालिकाको भवन बनाउन करोडौं मूल्यको जग्गा दान गरेका छन् उनले । ‘पातो बजारकै १० कठ्ठा जग्गा उहाँले नगरपालिकाको भवन निर्माणका लागि दान गर्नुभएको छ,’ नगरपालिकाका मेयर शिवनारायण साहले भने, ‘जग्गाको मूल्य पाँच करोडभन्दा बढी छ ।’
हरेक क्षेत्रमा दान गर्ने सांसद काे हुन ?
सांसद चन्द्रकान्त जमिन्दारका छोरा हुन् । उनका बुवा उमाकान्त अत्यधिक जग्गा भएका व्यक्ति थिए । २०३३ सालमा जंगलै जंगल रहेको पातो क्षेत्रमा बजार बनाउन जग्गा दिए उनले । र, पसलहरु खोलाउन लगाए । त्यसबेला १२ बिघा बजारका लागि दान दिइएको थियो ।
‘बजार बनाउने बेला बाटोको पनि समस्या देखिएको थियो,’ सांसद चौधरीले भने, ‘बजार आउन जान बाटोका लागि ५ बिघा जग्गा थप दिएँ त्यही बेला ।’
सोही समय शिक्षाको कमी महसुस गरे चन्द्रकान्त र उनका पिताले । छोरालाई भारतको दरभंगा पढाउन पठाएपछि उनका पितालाई गाउँमै विद्यालय खोल्न मन लाग्यो । २०३३ सालमा भारतको दरभंगास्थित मारवाडी विद्यालयमा कक्षा ९ मा अध्ययनरत रहेको समयमा उनी गाउँ आए र सोही समयमा विद्यालय खोल्ने सोच बनाए । यसका निम्ति शुरुमा ४७ बिघा जग्गा दान गरे चन्द्रकान्तले ।
बुवा उमाकान्तले धेरै भाकल गरेपछि जेठो छोराको रुपमा चन्द्रकान्त जन्मिएका थिए । चन्द्रकान्तको हरेक कुरा उमाकान्तले मान्थे । उनले कुनै कामका लागि जग्गा दान दिन खोज्दा बुवा उमाकान्तले रोक्दैनथे । ‘बुवाले पनि छोराले राम्रो काम गरिरहेका छन् भनेर साथ दिनुहुन्थ्यो,’ चन्द्रकान्तले भने ।
चन्द्रकान्तको नामबाटै बुवा उमाकान्तले विद्यालय खोले । ‘तर बुवाले मेरो बुवा कन्तलालको नामबाट माध्यमिक विद्यालय बनाउन आग्रह गर्नुभयो । मैले त्यसैअनुसार गरेँ र पुनः पाँच बिघा जग्गा दिएँ,’ उनी भन्छन् । पछि होस्टल बनाउन, खेल मैदान बनाउन र भवन निर्माण गर्नसमेत गरी ६३ बिघा जग्गा विद्यालयलाई प्रदान गरिएको उनी बताउँछन् ।
विद्यालय खुल्यो । बजार पनि बन्यो । तर सरकारी सेवा, सुविधा लिन यस क्षेत्रका जनतालाई सास्ती व्यहोर्नुपर्ने अवस्था बिद्यमान थियो । यो आवश्यक्तालाई महसुस गरेका चन्द्रकान्तले शुरुमा १३ कठ्ठा जग्गा दान दिएर स्वास्थ्य चौकी खोल्न लगाए ।
यस क्षेत्रका बासिन्दाले स्वास्थ्य सेवा पाउन थालेपनि कृषकहरुका लागि समस्या कायमै थियो । किनभने पशु चौपाया बिरामी परे टाढा लग्नुपर्ने हुन्थ्यो उपचारका लागि । यो अवस्था देखेपछि उनले पुनः १३ कठ्ठा जग्गा दिए कृषि कार्यालय र पशु कार्यालय स्थापनाका लागि ।
गाउँमा सबै आवश्यक्ता पूर्ती हुँदै जाँदा सुरक्षाको सवाल अहंम बन्यो । ‘शुरुमा त आफैं गाउँ-गाउँ घुमेर सुरक्षा दिने काममा खटियौं,’ उनले भने, ‘विस्तारै प्रहरी चौकी भवन बनाउने बिषयमा गाउँमा छलफल हुँदा आठ कठ्ठा जग्गा दिएँ र प्रहरी चौकी स्थापना भयो ।’ उनले प्रहरीको भवन बनाउन नगद ३ लाख ५० हजार रुपैयाँसमेत उपलब्ध गराए आफ्नो तर्फबाट ।
यसबाहेक उनले खानेपानी कार्यालयको भवन बनाउन ५ कठ्ठा, सशस्त्र प्रहरीको भवन बनाउन १० कठ्ठा, साना किसानको भवन बनाउन १० कठ्ठा, सहकारी संस्थालाई ५ कठ्ठा जग्गा दान गरेका छन् ।
अहिले भएको पातो बजारमा हटियाका निम्ति सेड निर्माण गर्न पनि उनले ११ कठ्ठा जग्गा उपलब्ध गराएका छन् । उनले दिएको जग्गामा नगरपालिकाले ५० लाख रुपैयाँ खर्च गरी सेड समेत निर्माण गरिसकेको छ ।
अस्पतालका लागि दान दिन तयार
सांसद चौधरीले यस क्षेत्रमा प्रायः सबै थोक भएपनि व्यक्तिको स्वास्थ्योपचारका लागि समस्या हुने गरेको बताए । ‘यसका निम्ति म चिन्तित छु,’ उनले भने, ‘अब सांसद बनेपछि यो पनि सपना पूरा हुने विश्वास लिएको छु ।’
उनले यस क्षेत्रमा अस्पताल निर्माणका लागि स्वास्थ्य मन्त्री उपेन्द्र यादवज्यूसँग कुरा गरिसकेको जानकारी दिए । ‘कुरा गर्दा स्वास्थ्य मन्त्रीले यसका निम्ति जग्गा खोज्नुपर्ने बताउँदा आफू नै दिन तयार रहेको बताएपछि २५ बेडसम्मको अस्पताल बनाउन सकिने आश्वासन पाएको छु,’ उनले भने ।
उनले अस्पताल निर्माणका लागि चाहिने जति जग्गा उपलब्ध गराउने बताए ।
राजा हरिश्चन्द्रको प्रेरणा
उनले भारतमा पढेका थिए । भारतमा पढ्दै गर्दा थुप्रै नाटकमा अभिनय गर्थे उनले । राजा हरिश्चन्द्रको नाटकमा पनि अभिनय गरे । उनलाई हरिश्चन्द्रकोे कथा साह्रै मन पर्यो । कथा मन परेपछि उनले धेरै पटक हरिश्चन्द्रको नाटकमा अभिनय गरे ।
नाटक गर्ने क्रममा राजा हरिश्चन्द्रको भनाई ‘बेचदेही दारा सुमन होहु दास हुमन, मन वचन कर्म ही अभिमानी’ भन्ने शब्दको प्रयोग गर्नुपर्थ्यो उनलाई । उनले यही शब्दबाट मन, वचन र कर्मले अरुका लागि काम गर्नुपर्छ भनेर सिकेको बताए ।
राजा हरिश्चन्द्रकै इतिहासबाट प्रेरणा लिँदै दान गर्न थालेको उनले बताए । (अनलार्इन खबरमा प्रकाशित सामाग्रीबाट)
